Twee elementen mogen nooit ontbreken in de kerk van Jezus Christus. Passie en compassie. Deze twee kenmerken gaan hand in hand met elkaar en vormen samen een prachtige symfonie die het hart van de Heere Jezus Christus resoneert. Passie die niet voortkomt uit een meelevend hart is zo dood als een neproos. Het ziet eruit als een roos en als je er van ver naar kijkt, lijkt het echt, maar als je het van dichterbij bekijkt kun je de gebreken en ruwe randen zien. Het heeft geen zoete geur en schoonheid van de echte.

Hoe kunnen we dan dit mededogen, compassie bereiken? Mededogen wordt in ons hart geboren door diep in het hart van onze Heiland te kijken en te mediteren over Zijn gebrokenheid voor ons. Toen de Schepper van het universum in Zijn schepping stapte en een lichaam aannam, werd Hij gebroken over de verloren wereld, het werk van Zijn handen dat verdwaalde. Hij werd met ontferming bewogen toen Hij de menigte zag als schapen zonder een herder (Marcus 6:34). Hij huilde toen Zijn vriend stierf en toen Hij mensen zag rouwen om hun geliefde (Johannes 11:35). Hij huilde toen Hij de gevolgen zag van de dood die als gevolg van de zonde in de wereld kwam. Het gevolg van de zonde werd overal om Hem heen gezien, in elke gedachte van de geest en in elke intentie van het hart. Hij die geen zonde kende, bevond zich in de beerput van de zonde, gebroken door de zonde om een verbroken relatie tussen God en de mens te herstellen. Mededogen bracht onze Heere ertoe hartstochtelijk te bidden in de tuin, zelfs tot bloedzweten toe (Lucas 22:44). Kwellend en zwoegend voor de realiteit dat Hij op het punt stond al het gewicht van de zonde van de wereld op Zijn schouders te nemen aan het kruis. Zijn liefde voor deze gebroken wereld brak Hem en leidde Hem naar het kruis. Hij die van eeuwigheid tot eeuwigheid is, is een man van smarten en verdriet is Hem niet vreemd (Jesaja 53:3).

Zo openbaarde God ons Zijn compassie en Zijn liefde. Door Jezus Christus die stierf in onze plaats aan het kruis en opstond uit de dood (1Johannes 3:16). En het is Zijn compassie dat ons tot mededogen leidt jegens onze broeders en zusters en wekt een passie op om het evangelie te prediken aan de verloren wereld. Zodra mededogen in ons hart begint te ontspruiten, zullen we veel verder kijken dan de zonde en de hardheid van het hart in een persoon. Dat zal ons in staat stellen hen lief te hebben met het hart van God, die Zelf kwam om te zoeken wat verloren is (Lukas 19:10). Liefde die niet van deze wereld is, zal ons hart in vuur en vlam zetten voor God en Zijn Koninkrijk. Laten we bidden dat we Gods hart, Zijn compassie, Zijn passie en gebrokenheid mogen zien en daardoor gebroken en meelevend mogen worden om Hem te weerspiegelen in deze zondige wereld en het evangelie van verlossing met kracht te verkondigen. Laten we bidden dat we Gods hart mogen voelen als we naar deze gevallen wereld kijken. Laten we het aangezicht van God zoeken om Zijn compassie en passie te ontvangen die tot gebrokenheid leiden. Zodat wij bereid zijn onze leven op te geven voor een ander.

Stel je een aarden pot voor met een kaars erin. Hoe kun je het licht zien als de pot niet kapot is? Het licht aan de binnenkant van de pot is zichtbaar als de pot eenmaal gebroken is, door de kieren. En zo is het ook met ons. De schat die we hebben wordt bewaard in aarden kruiken (2 Korintiërs 4:7). We kunnen het alleen laten schijnen als we gebroken zijn, zo zal het licht van Jezus Christus, onze Heere, zichtbaar worden en schijnen in deze donkere wereld.